کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

حسین* آیه های اشک آلود سوره فتح و ظفر خداست

سوره ای نه مکی و نه مدنی؛

که تنهای تنها در کربلا نازل شد...

الف لام حسین*!

حروف مقطعه ای که تفسیرش با خون است. 

و این خون، خط سرخ خداست

یک طرف با حسین*، یک طرف بر حسین*!

حسین* یک لحظه است؛

لحظه ای که انسان میمیرد تا انسانیت زنده شود.

لحظه ای که انگار اسرافیل صور گرفت و محشر کرد

و استخوانهای پوسیده انسانیت از لابلای خاکهای سرد جاهلیت بیرون آمد و روح گرفت.

حسین لحظه ایست که تمام نمیشود...

گویی مکان به تماشا ایستاده و دل نمیکند تا عبور کند

تا لحظه عبور نکند...

تا این تنیدگی و توقف زمان و مکان این گونه خوانده شود که:

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

*روحی و جسمی و ابی و امی و ارواح العالمین لاسمه الفداء...