شب یلدای مرا صبح وصال تو خوش است

امشب یک دقیقه بیشتر منتظرم
بین اشک کمیل شامگاه
و ندبه نیامدن صبحگاه
این یک دقیقه را نگاهم کن..
شب یلدای مرا
صبح وصال تو خوش است

روی کفنم سوره والعصر نگارید..

دو حالت دارد؛
اگر دومی شد
این صبر را هم با خودم به گور می برم
تا آنجا بتوانم آرزوی بودنت را نکنم..!
و چه خوب که تاریک است،
احتمالا نفهمم صبح شده آنجا
و هر بار شاکی نشوم که باز به خوابم نیامدی..

پیر شدم

دارم صبر روی صبر میگذارم..

صبری که پیش این دلتنگی ویرانگر، عروس دریاییست پیش خروش آبِ مست از شراب نور ماه..

خوب فهمیدی؟

همانقدر که او میتواند در آن موج های مدّ شبانه نشکند، صبر من هم بر این هجوم سرد فائق آمده.

و تو چون خورشید، حواست آن ورِ دنیاست.. نیستی که ببینی چگونه دور از تو، ماه و دریا جوانی ام را یک شبه دزدیدند...

من.ساده 21 آذر 92