آیا دیگری هم خدایی چون تو خوب دارد؟

چه عجیب درخاطرم میمانی، اگرچه جا نمیشوی و میدانم که میدانی عذرم موجه است در این تنگی.
چه عجیب مطلوبی مینمایی که راهِ دور شدنم از تو برایم زود بن بست میشود اما راه نزدیک شدنم دراز و بی منتهاست.
وای بر من!
یعنی چقدر دور شده ام که صدایم هنوز به تو نرسیده از دیشب!
دیشب زیر اشکهایم دراز کشیده بودم و خسته از بیداری، که پرسیدم آیا دیگری هم خدایی چون تو خوب دارد؟
میدانم که شنیدی و تقصیر از دوری من است که هنوز پژواکی نگرفته ام.
چه غم دارد اینکه حتی میفهمم میگذرد و میگذرد و چیزی نمیماند جز حیرتم از اشتیاق در دورتر شدن.
اما یگانه من،میخواهم بدانی که دوست دارم جوابت آری باشد... تا امیدم به بیداری اگرچه درحسرت آن دیگری، بیشتر شود...