شکست خورده ترینم کنار شطرنجت

شکست خورده ترین؛ سربازیست که تا آخر شطرنج

از همه حرکات فقط نگاه را می تواند...

باخته،

چون زود تاخته!

و همین که او "مهره سوخته" است یعنی کسی حجم طولانی سوختنش را نفهمیده...

در شهر عیب تو را جار میزنند

تمام حق ستار الذنوبی خدا را هم بجای آرَم،

تمام شهر میفهمد چه کاری با دلم کردی...

تقدیر، قضایم کرد!

سفرت "کاری" تر از این حرفها بود
اما تو می توانی مرا "شکسته" بخوانی...
با نیت قضا..!

رقابت

رقیب تو پس از تو روزگارِ ناگوار بود...

کپیِ بعضِ اصل تو... چو قاتلی پیِ نشانی من است

رقیب من که از کفم تو را ربود... به مهربانی من است؟

:(:

خواهی نشوی رسوا..

حال آتشکده ای را دارم که اسلام آورده است

از ترس خاموشی با گاز شهری تقیه کرده ام!

من مدتهاست هوایم با هوای شهر یکی شده...

ذبح...

دل من دست تو مثل چاقوی ابراهیم،
به زبان آمده با اشک سخن میگوید:
دست تو یامرنی:
دل بیچاره ببُر!

حلق این عشق بدر!

صاحبم ینهانی:
چاقوی کوچک تو دسته خود را ببُرد؟!

شهر هرت است مگر؟

هوالعادلترین

خس خس خس
مثل صدای پاهای پیرمرد خسته، که جان ندارند تا به خاک کشیده نشوند
مثل صدای جاروی رفته گر، که نصفه شبی وقتی میشنوند فقط به پنجره میگویند آخی... کاش تو هم میخوابیدی
خس خس خس... خسته خسته خسته
جارویش را رها نمیکند، ریه هایت در این شهر همیشه نصفه شب و 

لبخند زورکی

بعضی خاطره ها را
پاک که میکنی، لبخند میزنی؛
زورکــــــی!
مثل لبخند ماهی قرمزی که تا لنگ ظهر کنار تنگ خوابیده
انگار که دیشب خواب خوبی دیده باشد
خواب خوب پروانه شدن...