من پر از بارانم، تو پر از چترِ مباداهایت...

مثل ابری که در دلش باران

مثــل تیــر و زه کمــانداران

پُرم از میــل بارش امـا تـــو

پری از ترس های گِل کاران

روی کفنم سوره والعصر نگارید..

دو حالت دارد؛
اگر دومی شد
این صبر را هم با خودم به گور می برم
تا آنجا بتوانم آرزوی بودنت را نکنم..!
و چه خوب که تاریک است،
احتمالا نفهمم صبح شده آنجا
و هر بار شاکی نشوم که باز به خوابم نیامدی..

روزگارم دفتر نقاشی است

چیزهایی هست

که نه می توان گفت نه نوشت

باید کشید

چیزهایی مثل درد

لالا زمین

دیگر زمین نُت های نمناک سکوت مرد تنها را
در گوش چاهی نشنود شب ها
دیگر کسی بابای دنیا نیست
لالا زمین
لالا زمینی ها

اینگونه بی تو بودن من درد میکند

در بیخبریها نه فقط نای

نه تنها چشمم

از بس که اشک،

گونه من درد میکند..

باور نکردنی شده ام زنده مانده ام

جان داده ترین زنده دنیاست

باور نکنی!

زندگی این منِ بی تو...

محصول مشترک

این زمین خورده محصول تقلای مشترک ماست

وقتی من کَلِ دنیایی را می خواباندم

تو تب عشقی را

و نه من موفق شدم نه تو...

شکست خورده ترینم کنار شطرنجت

شکست خورده ترین؛ سربازیست که تا آخر شطرنج

از همه حرکات فقط نگاه را می تواند...

باخته،

چون زود تاخته!

و همین که او "مهره سوخته" است یعنی کسی حجم طولانی سوختنش را نفهمیده...